Edukira joan

Lepiota josserandii

Wikipedia, Entziklopedia askea
Lepiota josserandii
Sailkapen zientifikoa
ErreinuaFungi
KlaseaAgaricomycetes
OrdenaAgaricales
FamiliaAgaricaceae
GeneroaLepiota
Espeziea Lepiota subincarnata
J.E.Lange, 1940
Mikologia
 
orriak himenioan
 
himenioa askea da
 
hankak eraztuna dauka
 
espora zuriak dauzka
 
mikorrizak eratzen ditu
 
hilgarria da

Oharra: ez fidatu soilik orri honetan ematen diren datuez perretxiko bat identifikatzeko orduan. Inolako zalantzarik izanez gero, kontsultatu aditu batekin.

Lepiota josserandii Agaricaceae familiako onddo espezie bat da.[1] Síndrome Parafaloidianoa. Amanitinak ditu. Ez jan, arriskutsua.

Sinonimoa: Lepiota subincarnata.

Kapela: 2,5 eta 6 cm bitarteko diametrokoa, hasieran ganbila, berehala zabaldu egiten da, ezkata okre-arrosekin, ertza pixka bat apendikulatua, tonu argiagoekin, eta erdian ilunagoa.

Orriak: Zuriak, erregularrak eta estu.

Hanka: 3 eta 5 cm bitarteko garaierakoa eta 0,5 eta 0,9 cm bitarteko lodierakoa, hauskorra, fibrilosoa, tomentoduna, lehenbizi zurixka, gero arrosakara. Eraztuna gaizki eratua, kortiniformea.

Haragia: Usain leunekoa, nabarmen samarrekoa.[2]

Etimologia: Lepiota hitza grezierazko "lepis" "lepistós" hitzetatik eta "oús" "otós ear" hitzetatik dator, kapela esan nahi duena. Ezkatadun kapela duen onddoa.

Pozoitsua.[3]

Nahasketa arriskua

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Lepiota helveola delakoarekin, honek espora handiagoak ditu.[4]

Sasoia eta lekua

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Udazkenean; belarretan, pinuen azpian, parke edo lorategietan. Urria.[5]

Banaketa eremua

[aldatu | aldatu iturburu kodea]

Asia, Europa, Ipar Amerika.

Erreferentziak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]
  1. Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza  •   Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012  •   Euskalnatura  •   Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987  •   Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973  •   Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
  2. (Gaztelaniaz) Mendaza, Ramon, Diaz, Guillermo. (1987). Guia fotografica y descriptiva 800 especies a todo color. Iberduero, 348 or. ISBN 84-404-0530-8..
  3. (Gaztelaniaz) Sociedad de Ciencias ARANZADI, Departamento de MICOLOGIA. (2000). Setas del Pais Vasco, del campo a la cocina. Kutxa Fundazioa, 160 or. ISBN 84-7173-372-2..
  4. (Gaztelaniaz) Palazon Lozano Fernando. (2006). Setas para todos. Jose Luis Añanos Echo Editorial Pirineo, 322 or. ISBN 84-87997-86-4..
  5. (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 286 or. ISBN 84-282-0865-4..

Kanpo estekak

[aldatu | aldatu iturburu kodea]