Lepiota josserandii
Lepiota josserandii | ||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Sailkapen zientifikoa | ||||||||||||||||||||||||||||
Erreinua | Fungi | |||||||||||||||||||||||||||
Klasea | Agaricomycetes | |||||||||||||||||||||||||||
Ordena | Agaricales | |||||||||||||||||||||||||||
Familia | Agaricaceae | |||||||||||||||||||||||||||
Generoa | Lepiota | |||||||||||||||||||||||||||
Espeziea | Lepiota subincarnata J.E.Lange, 1940 | |||||||||||||||||||||||||||
Mikologia | ||||||||||||||||||||||||||||
|
Lepiota josserandii Agaricaceae familiako onddo espezie bat da.[1] Síndrome Parafaloidianoa. Amanitinak ditu. Ez jan, arriskutsua.
Sinonimoa: Lepiota subincarnata.
Deskribapena
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Kapela: 2,5 eta 6 cm bitarteko diametrokoa, hasieran ganbila, berehala zabaldu egiten da, ezkata okre-arrosekin, ertza pixka bat apendikulatua, tonu argiagoekin, eta erdian ilunagoa.
Orriak: Zuriak, erregularrak eta estu.
Hanka: 3 eta 5 cm bitarteko garaierakoa eta 0,5 eta 0,9 cm bitarteko lodierakoa, hauskorra, fibrilosoa, tomentoduna, lehenbizi zurixka, gero arrosakara. Eraztuna gaizki eratua, kortiniformea.
Haragia: Usain leunekoa, nabarmen samarrekoa.[2]
Etimologia: Lepiota hitza grezierazko "lepis" "lepistós" hitzetatik eta "oús" "otós ear" hitzetatik dator, kapela esan nahi duena. Ezkatadun kapela duen onddoa.
Toxikotasuna
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Pozoitsua.[3]
Nahasketa arriskua
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Lepiota helveola delakoarekin, honek espora handiagoak ditu.[4]
Sasoia eta lekua
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Udazkenean; belarretan, pinuen azpian, parke edo lorategietan. Urria.[5]
Banaketa eremua
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Asia, Europa, Ipar Amerika.
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ Euskal Herriko perretxiko eta onddoak, 2013, 2014, 2016, 2017, Fernando Pedro Pérez, Kultura Saila, Eusko Jaurlaritza • Bizkaiko Perretxiko eta Onddoak, A.D.E.V.E., 2012 • Euskalnatura • Euskal Herriko Onddoak. 5 tomos, Luis García Bona, Kriselv, 1987 • Catálogo micológico del País Vasco, Aeranzadi, 1973 • Mendizalearen Hiztegia [mikologia], Ostadar Mendi Taldea.
- ↑ (Gaztelaniaz) Mendaza, Ramon, Diaz, Guillermo. (1987). Guia fotografica y descriptiva 800 especies a todo color. Iberduero, 348 or. ISBN 84-404-0530-8..
- ↑ (Gaztelaniaz) Sociedad de Ciencias ARANZADI, Departamento de MICOLOGIA. (2000). Setas del Pais Vasco, del campo a la cocina. Kutxa Fundazioa, 160 or. ISBN 84-7173-372-2..
- ↑ (Gaztelaniaz) Palazon Lozano Fernando. (2006). Setas para todos. Jose Luis Añanos Echo Editorial Pirineo, 322 or. ISBN 84-87997-86-4..
- ↑ (Gaztelaniaz) Bon,Marcel. (1988). Guia de Campo de los hongos de Europa. Ediciones Omega, S. A. Barcelona, 286 or. ISBN 84-282-0865-4..